خاطرات فراموش‌نشدنی چیرو با فوتبال ایران

به گزارش مجله خبری نگار، معمولاً از میروسلاو بلاژویچ مصاحبه‌ها و نقل‌قول‌های جذابی به خاطر داریم، ولی متن آخری که در شبکه‌های اجتماعی منتشر کرده، غم‌انگیز است. او در ۸۷ سالگی از مرگ قریب‌الوقوعش به‌دلیل بیماری نوشته و با دوستدارانش خداحافظی کرده است.

سرمربی اسبق تیم ملی در این پست فیسبوکی که به یک وصیت‌نامه شباهت دارد، نوشته است: «من بزودی این دنیا را ترک می‌کنم. من دو سرطان داشتم و حالا اینجا سومی در من پدیدار شده است. من با این فکر همیشه دست و پنجه نرم می‌کنم که عمر من گذشته و کم کم باید از این دنیا بروم. دوستان من و بازیکنان نسل من همگی مدت‌ها پیش به خاک سپرده شده‌اند. من تنها کسی هستم که زنده ماندم.»

او در ادامه به شرایط سخت زندگی‌اش در سال‌های جوانی اشاره کرده: «در کودکی آنقدر فقیر بودم که همیشه لباس‌هایم را وصله می‌زدم و می‌پوشیدم و بعد‌ها در جوانی وقتی ازدواج کردم، من و همسرم نمی‌دانستیم می‌توانیم ناهار تهیه کنیم و بخوریم یا خیر. مادرم در سخت‌ترین شرایط من از دنیا رفت و نتوانست ببیند که بالاخره توانستم یک زندگی برای خودم داشته باشم. او به من وصیت کرد که از خواهرانم مراقبت کنم.»

این مربی چند سال پیش به علت ابتلا به سرطان پروستات، در یکی از بیمارستان‌های اتریش تحت عمل جراحی قرار گرفت، ولی بار دیگر او مبتلا به سرطان شده است و تحت درمان پزشکان کشورش، کرواسی است.

همکاری با فوتبال ایران

بلاژ یکی از بزرگترین مربیانی است که روی نیمکت تیم ملی فوتبال ایران نشسته. صفایی‌فراهانی، رئیس فدراسیون فوتبال وقت که میروسلاو ایویچ را چند روز مانده به جام جهانی ۱۹۹۸ برکنار کرده بود، با انتخاب بلاژویچ برای مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۲ تلاش کرد اشتباهش را جبران کند. او هم مثل ایویچ از مربیان مشهور آن سال‌های کرواسی بود که تجربه مربیگری در تعدادی از باشگاه‌های مطرح اروپای غربی را داشت.

بلاژ در اوج دوران مربیگری‌اش به ایران آمد. او دو سال قبل از حضور در ایران با کرواسی به مقام سوم جام جهانی ۱۹۹۸ رسیده بود. کرواسی تنها تیمی بود که در آن تورنمنت توانست از فرانسه قهرمان پیش بیفتد و در پایان نیمه اول بازی نیمه‌نهایی با برتری به رختکن رفت، ولی در نیمه دوم مغلوب دو گل تورام شد.

البته آشنایی بلاژویچ با فوتبال ایران به قبل از آن برمی‌گشت. تیم ملی پیش از جام جهانی ۹۸ در یک بازی دوستانه مقابل کرواسی حاضر شد و چیرو بعد از آن بازی در ستایش ایران مدعی شد که اگر این تیم در فرانسه به یوگسلاوی ببازد، یک توپ فوتبال قورت می‌دهد.

ساختن نسل جدید

بلاژویچ بازیکنان جدیدی را وارد تیم ملی کرد که مهم‌ترین آن‌ها رحمان رضایی، ابراهیم میرزاپور، جواد نکونام و علیرضا نیکبخت واحدی بودند. تیم ملی در مرحله مقدماتی جام جهانی شروع خوبی داشت و در اولین بازی عربستان را در ورزشگاه آزادی شکست داد، ولی تساوی مقابل بحرین در تهران و شکست مقابل این تیم در منامه مانع سرگروهی شد و شاگردان بلاژ مجبور شدند برای صعود با ایرلند پرستاره سرشاخ شوند. بازی رفت در دوبلین با برتری دو بر صفر میزبان به پایان رسید و تیم ملی با وجود برد یک بر صفر در ورزشگاه آزادی نتوانست راهی جام جهانی شود.

این شکست به معنی پایان کار بلاژویچ در تیم ملی بود، ولی برانکو ایوانکوویچ که دستیار اصلی این مربی بود، بعد از مدتی به نیمکت تیم ملی رسید تا چهار سال بعد مأموریت استادش را کامل کند و ایران را به جام جهانی ۲۰۰۶ برساند.

البته ارتباط بلاژویچ با فوتبال ایران بعد از این جدایی قطع نشد و او به تناوب با رسانه‌های ایرانی مصاحبه می‌کرد. بلاژ در مقطع کوتاهی به ایران برگشت و هدایت مس کرمان را به عهده گرفت، ولی این تجربه کوتاه موفقیت‌آمیز نبود.

هرچند ایویچ و بلاژویچ مقاطع کوتاهی در تیم ملی حضور داشتند، ولی تأثیر آن‌ها مشهود بود و عملکرد خوب این دو مربی کارکشته بود که پای مربیان کروات را به فوتبال ایران باز کرد. برانکو با حفظ استخوانبندی تیم بلاژویچ و اضافه کردن بازیکنان جوانی که در تیم امید با آن‌ها کار کرده بود، صعود بی‌دردسری به جام جهانی ۲۰۰۶ داشت، هرچند آنجا اوضاع خوب پیش نرفت.

پست اخیر بلاژویچ از طرف شاگردان ایرانی‌اش بدون واکنش نمانده است. نکونام که در سال ۲۰۰۰ اولین بازی ملی را با هدایت بلاژویچ تجربه کرد، با انتشار عکس یکی از تمرینات آن تیم نوشته: «فوتبال ایران به شما مدیون است.»